noarderljocht.com
Grime's Graves
|
Enkele kilometers ten noordwesten van de stad Thetford in het Graafschap Norfolk liggen de prehistorische vuursteenmijnen van Grime's Graves. Op een relatief klein oppervlak bevinden zich de restanten van meer dan 430 mijnschachten, gegraven in de laat Neolithische periode, ongeveer 4500 jaar geleden, met als doel de hoogwaardige glanzend zwarte vuursteen, die zich hier in lagen op een diepte tussen ongeveer 6 en 12 meter onder het oppervlak bevond, naar boven te halen. Grime's Graves is de grootste van de tien vuursteenmijnen, die in Groot-Brittannië bekend zijn, en de enige waar bezoekers in de gelegenheid worden gesteld, in een schacht (die van Pit I) af te dalen.
|
|
|
Links: Luchtfoto van Grime's Graves. In het zuidoostelijke deel van het open gebied zijn de tientallen lichte depressies in het oppervlak te onderscheiden.
De naam Grime's Graves stamt uit het Angelsaksisch en verwijst naar de god Grim (Wodan). en naar de uitgegraven mijnschachten. In de vroege Middeleeuwen was dit een belangrijke ontmoetingsplaats voor het bestuur van de Grimshoe Hundred, een groep van 16 plaatselijke parochies.
|
|
De periode tussen 4500 en 4000 jaar voor het begin van onze jaartelling werd gekenmerkt door een aantal technologische ontwikkelingen in Groot-Brittannië. De productie van aardewerk nam een aanvang, evenals het verbouwen van gewassen, zij het op nog kleine schaal. Weliswaar trokken er nog steeds mensen door het landschap om te jagen, vissen en fruit en bessen te verzamelen, maar steeds vaker werden tijdelijke onderkomens, als tenten, vervangen door meer permanente, plaatsgebonden huisvesting.
Deze huisvesting bood naast veiligheid mensen een plek om vrienden en familieleden te ontmoeten voor seizoensfestiviteiten en ceremonies of om hun doden te herdenken, die in de nabijheid van hun huizen werden begraven.
Het was in deze periode, dat de bewoners van het gebied de kwaliteiten van de aanwezige vuursteen ontdekten en zich realiseerden, dat de bodem onder hun voeten een enorme schat bevatte. Weldra nam het delven van de vuursteen een aanvang, evenals de bewerking tot gereedschappen en andere gebruiksvoorwerpen. Zo ontwikkelde zich ook de techniek om gereedschappen te verbeteren en te versterken of de esthetische kwaliteiten van de vuursteen te verhogen. In het geval van de vondsten in het gebied van Grime’s Graves werden veel van de bijlen nooit als gereedschap gebruikt, maar werden ze gewaardeerd voor ceremoniële doeleinden. Sommige werden begraven om ze veilig te stellen, of misschien als toewijding aan de spirituele wereld.
Deze huisvesting bood naast veiligheid mensen een plek om vrienden en familieleden te ontmoeten voor seizoensfestiviteiten en ceremonies of om hun doden te herdenken, die in de nabijheid van hun huizen werden begraven.
Het was in deze periode, dat de bewoners van het gebied de kwaliteiten van de aanwezige vuursteen ontdekten en zich realiseerden, dat de bodem onder hun voeten een enorme schat bevatte. Weldra nam het delven van de vuursteen een aanvang, evenals de bewerking tot gereedschappen en andere gebruiksvoorwerpen. Zo ontwikkelde zich ook de techniek om gereedschappen te verbeteren en te versterken of de esthetische kwaliteiten van de vuursteen te verhogen. In het geval van de vondsten in het gebied van Grime’s Graves werden veel van de bijlen nooit als gereedschap gebruikt, maar werden ze gewaardeerd voor ceremoniële doeleinden. Sommige werden begraven om ze veilig te stellen, of misschien als toewijding aan de spirituele wereld.
|
|
Archeologisch onderzoek doet vermoeden, dat de mijnwerkers halverwege de schacht houten platforms bouwden als verzamelplaatsen voor voor de zware vuursteenknollen. Uit opgravingen in de buurt van Peterborough blijkt, dat er ladders, gemaakt van ingekeepte boomstammen, werden gebruikt om in en uit de schachten te klimmen.
|
De mijnschachten van Grime's Graves zijn tussen de 6 en 12 meter diep, en in de diepere mijnen lopen galerijen in horizontale richting vanuit de basis van de schacht. In het bezoekerscentrum tonen de tekening en een schaalmodel hoe de trappen in de mijn gefunctioneerd moeten hebben.
|
|
Mijnwerkersgereedschappen
De neolithische mijnwerkers beschikten over een goede kennis van de geologie bij Grimes Graves. Ze groeven door afwisselende lagen krijt en vuursteen om de felbegeerde derde laag vuursteen te bereiken. Ze groeven met geweien en schoppen gemaakt van dierlijke schouderbladen.
|
|
Pit I
De vuursteenmijnen van Grimes Graves trekken al meer dan 150 jaar de aandacht van archeologen. De eerste geregistreerde opgravingen vonden hier plaats in 1852 en 1866, maar er is weinig over bekend. De belangrijkste opgravingen werden tussen 1868 en 1870 door Canon William Greenwell uitgevoerd. Greenwell (1820-1918) was de eerste die de neolithische oorsprong en de functie van Grime's Graves vaststelde.
'Pit I' werd in 1914 onderzocht door A.E. Peake. De ingang van de schacht was bijna 10 meter in doorsnede en was omgeven door kalkresten. Op het diepste punt, ter hoogte van de laag 'Floor Stone', was de dwarsdoorsnede slechts 3,6 meter. Daar aan de basis van de schacht werden zes min of meer horizontale galerijen aangetroffen. Naast vijf vuurplaatsen werden hier ook scherven van aardewerk, vuurstenen werktuigen en andere artefacten gevonden. Deze doen vermoeden, dat het werk in de mijn gepaard ging met andere, wellicht religieuze, activiteiten en rituelen.
Boven: de ingang van Pit I waarin zich de trap naar de basis van de mijnschacht bevindt. Deze ligt op zo'n 8 meter onder het maaiveld. Rechts: Schets van Pit I.
|
|
Verscholen tussen de bomen en struiken ligt links de Grimshoe Mound. Op het LIDAR DTM hieronder is de verhoging goed the onderscheiden. Foto: ARCHI MAPS LiDAR Map showing location of Neolithic Flint Mines, Grimes Graves, Santon Downham, TL 817 898, Norfolk TL 817 898 at 52.475878, 0.673940.
|
1. Bezoekerscentrum en entree Grime's Graves
2. Pit I (toegankelijk voor bezoekers) 3. Pit 15 4. Greenwell's Pit 5. Pit 2 6. Pit 16 7. Grimshoe Mound |
|