noarderljocht.com
Nij Seelân 2008
Dit is het reisdagboek van onze eerste Nieuw-Zeeland reis.
zaterdag 23 februari 2008
We zijn om 21.57 uur van Schiphol vertrokken (met een vetraking van iets meer dan een uur, vanwege een defect video systeem aan boord van de KLM B747. (Ja, jullie lezen het goed…. een KLM vliegtuig. Ik had toch beter de kleine lettertjes moeten lezen; Ze doen hun naam weer alle eer aan). De vlucht voert ons over het zuiden van de Oekraïne naar Afghanistan en zo richting Maleisië. De eerste uren vliegen we in het donker en als het eenmaal licht is geworden, merken we, dat we boven een dik, maar fantastisch wolkendek vliegen.
Om 16.01 uur lokale tijd kwamen we op KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Een hele schrik want het kwik staat hier zo rond de 30 graden. In de terminal is het overigens heel behaaglijk. En wat een prachtig vliegveld. Gelukkig hebben we nu wel een Malaysian Airlines kist: de Boeing 777-200 9M-MRN vertrekt keurig op tijd. Vlak na het opstijgen van KLIA kunnen we in de verte nog een paar indrukwekkende onweersbuien zien. Eenmaal op hoogte (10.500 meter) zitten we ruim boven de lagere bewolking, zodat Indonesië maar ook Australië volledig aan het oog worden onttrokken. Vanaf Darwin tot zuidelijk van Brisbane vliegen we in het eerste morgenlicht, maar door de wolken zien we bijna niks van het landoppervlak. Pas boven de Tasman Zee begint de onderste bewolking te breken. Om kwart over twaalf plaatselijke tijd (in Fryslân is het twaalf uur eerder) komen we op Auckland International Airport (NZAA) aan. Na een wel zeer uitvoerige bagage check, waarbij onze schoenen, maar ook de complete tent ontsmet moeten worden, kunnen we aan de laatste vlieg-etappe beginnen: van Auckland naar Christchurch. Opvallend is, dat er bij het inchecken op deze binnenlandse nauwelijks controle is. Het is net alsof je overstapt in een andere lijnbus.
We zijn inmiddels in Christchurch, op het Zuidereiland, aangekomen. Het is hier inmiddels maandag 25 februari. We hebben bijna ongemerkt zondag 24 februari overgeslagen. Na de complete vliegreis, die in totaal 21 uren en 54 minuten heeft geduurd, landt de Air New Zealand Boeing 737 ZK-NGE om 16.41 uur (maar liefst een kwartier eerder dan de planning) op Christchurch International, even ten westen van deze grootste stad op het Zuidereiland. Het is prachtig weer: onbewolkt en 24˚C.
Met een taxi rijden we naar het Scenic Circle Cotswold Hotel aan de Papanui Road. We hebben niet alleen een groot appartement tot onze beschikking, maar ook de hele sauna is er voor ons alleen ! Even lekker badderen, een lekker koud biertje en smikkelen maar..... daarna gaan we languit. Oan't moarn.
zaterdag 23 februari 2008
We zijn om 21.57 uur van Schiphol vertrokken (met een vetraking van iets meer dan een uur, vanwege een defect video systeem aan boord van de KLM B747. (Ja, jullie lezen het goed…. een KLM vliegtuig. Ik had toch beter de kleine lettertjes moeten lezen; Ze doen hun naam weer alle eer aan). De vlucht voert ons over het zuiden van de Oekraïne naar Afghanistan en zo richting Maleisië. De eerste uren vliegen we in het donker en als het eenmaal licht is geworden, merken we, dat we boven een dik, maar fantastisch wolkendek vliegen.
Om 16.01 uur lokale tijd kwamen we op KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Een hele schrik want het kwik staat hier zo rond de 30 graden. In de terminal is het overigens heel behaaglijk. En wat een prachtig vliegveld. Gelukkig hebben we nu wel een Malaysian Airlines kist: de Boeing 777-200 9M-MRN vertrekt keurig op tijd. Vlak na het opstijgen van KLIA kunnen we in de verte nog een paar indrukwekkende onweersbuien zien. Eenmaal op hoogte (10.500 meter) zitten we ruim boven de lagere bewolking, zodat Indonesië maar ook Australië volledig aan het oog worden onttrokken. Vanaf Darwin tot zuidelijk van Brisbane vliegen we in het eerste morgenlicht, maar door de wolken zien we bijna niks van het landoppervlak. Pas boven de Tasman Zee begint de onderste bewolking te breken. Om kwart over twaalf plaatselijke tijd (in Fryslân is het twaalf uur eerder) komen we op Auckland International Airport (NZAA) aan. Na een wel zeer uitvoerige bagage check, waarbij onze schoenen, maar ook de complete tent ontsmet moeten worden, kunnen we aan de laatste vlieg-etappe beginnen: van Auckland naar Christchurch. Opvallend is, dat er bij het inchecken op deze binnenlandse nauwelijks controle is. Het is net alsof je overstapt in een andere lijnbus.
We zijn inmiddels in Christchurch, op het Zuidereiland, aangekomen. Het is hier inmiddels maandag 25 februari. We hebben bijna ongemerkt zondag 24 februari overgeslagen. Na de complete vliegreis, die in totaal 21 uren en 54 minuten heeft geduurd, landt de Air New Zealand Boeing 737 ZK-NGE om 16.41 uur (maar liefst een kwartier eerder dan de planning) op Christchurch International, even ten westen van deze grootste stad op het Zuidereiland. Het is prachtig weer: onbewolkt en 24˚C.
Met een taxi rijden we naar het Scenic Circle Cotswold Hotel aan de Papanui Road. We hebben niet alleen een groot appartement tot onze beschikking, maar ook de hele sauna is er voor ons alleen ! Even lekker badderen, een lekker koud biertje en smikkelen maar..... daarna gaan we languit. Oan't moarn.
dinsdag 26 februari 2008
Na een lekkere sauna en een heerlijke nacht hebben we afgelopen dinsdagmorgen onze Ford Transit-camper bij TUI aan de Warakei Road opgehaald. Het inruimen van al onze spulletjes neemt nog geen half uur in beslag en na de boodschappen bij de New World in Bishopsdale rijden we naar het noorden gereden. Bij Amberley Beach even lekker uitgewaaid. Ons eerste reisdoel is echter Kaikoura. Dit is een klein havenstadje, vanwaar je met een boot de Stille Oceaan op kunt. Vlak onder de kust kun je de grote Bultruggen zien. We hoeven het water helemaal niet op, want vanaf onze camping op het strand kun je de dolfijnen en walvissen ook al zien. Vlakbij onze camper op de kleine strandcamping van Boat Harbour, liggen de zeerobben op het strand, maar sommigen zelfs ook in het hoge gras. Even goed uitkijken waar je loopt.
woensdag 27 februari 2008
We zijn vroeg op (06.30 uur) want we maken vandaag een wandeltocht vanaf de Kaikoura Seal colony naar de South Bay Whaling Settlement. Al met al geen echt lange tocht, maar wel een wandeling met prachtige uitzichten over de zee en de restanten van een oude Māori nederzetting. Deze 'pa' was een met een paalmuur omgeven dorp, om zo ongewenste lieden op afstand te houden. In het bezoekerscentrum van South Bay wordt de geschiedenis van de plaatselijke walvisvaarders in beeld gebracht.
Aan het eind van de middag rijden we in alle rust terug naar Boat Harbour.
donderdag 28 februari 2008
Na twee dagen aan de kust bij Kaikoura, rijden we via de SH70 naar de Waiau River. Dan op naar Hanmer Springs. We komen door diverse landschappen. Uitgestrekte riviervlaktes wisselen de glooiende weidegebieden af. Dan de bergen in. Het ene landschap is nog mooier dan het andere. We zoeken aan het eind van de middag de camping bij Marble Hill op.
Zoals bijna elke toerist, gaan ook wij naar de Pancake Rocks. De rotsformaties zien er echt als opgestapelde pannenkoeken uit.
Met gids 'Swade' Finch zijn we vandaag (3 maart) in een boot de Okarito River opgeweest. De bijbehorende lagune is de enige plaats in NZ waar de witte reiger broedt. We hebben er een stuk of 10 gezien. Even verderop zitten er maar liefst 2000 zwarte zwanen. Na de boottocht hebben we een wandeling van bijna 4 uren gemaakt naar de Okarito trig en de Three Mile Lagoon. Vanaf de trig heb je een prachtig uitzicht op de Franz Josef Gletsjer.
Op het moment dat ik dit schrijf (21.30 uur plaatselijke tijd en bij jullie 09.30 uur, dus het tweede uur is net begonnen) zijn we in de Franz Josef Settlement aangekomen. Morgen gaan we de gletsjer op. Als het weer net zo prachtig is als vandaag. dan komt dat wel goed.
Na twee dagen aan de kust bij Kaikoura, rijden we via de SH70 naar de Waiau River. Dan op naar Hanmer Springs. We komen door diverse landschappen. Uitgestrekte riviervlaktes wisselen de glooiende weidegebieden af. Dan de bergen in. Het ene landschap is nog mooier dan het andere. We zoeken aan het eind van de middag de camping bij Marble Hill op.
Zoals bijna elke toerist, gaan ook wij naar de Pancake Rocks. De rotsformaties zien er echt als opgestapelde pannenkoeken uit.
Met gids 'Swade' Finch zijn we vandaag (3 maart) in een boot de Okarito River opgeweest. De bijbehorende lagune is de enige plaats in NZ waar de witte reiger broedt. We hebben er een stuk of 10 gezien. Even verderop zitten er maar liefst 2000 zwarte zwanen. Na de boottocht hebben we een wandeling van bijna 4 uren gemaakt naar de Okarito trig en de Three Mile Lagoon. Vanaf de trig heb je een prachtig uitzicht op de Franz Josef Gletsjer.
Op het moment dat ik dit schrijf (21.30 uur plaatselijke tijd en bij jullie 09.30 uur, dus het tweede uur is net begonnen) zijn we in de Franz Josef Settlement aangekomen. Morgen gaan we de gletsjer op. Als het weer net zo prachtig is als vandaag. dan komt dat wel goed.
vrijdag 29 februari 2008
We zijn om 06.45 uur uit de veren en maken eerst een kleine wandeling naar de 'Sluice Box', een vernauwing in de Maruia River.
Bij de waterval in de Maruia Rivier, ontstaan bij een aardbeving in 1929, drinken we een kopje koffie. Daarna rijden we de SH65 via Springs Junction naar Murchison. Even voor het dorp doen we eerst een korte wandeling: de Skyline Walk geeft ons uitzicht op de drie grootste rivieren van dit gebied: de Buller, de Matiri en de Matikitaki River. Het is ondertussen behoorlijk warm geworden. Eenmaal 'beneden', gaan we Murchison in voor nog wat boodschappen. Zo valt ons oog daar op een grote Friese vlag in "Everybody's Treasure". De eigenaar van de winkel is Hessel Bauer (van oorsprong uit de omgeving van Workum).
In de middag vervolgen we onze weg naar de westkust: Westport. We vinden een mooi plekje op de Lyell Creek Campsite, vlakbij een oude mijnwerkersnederzetting.Enige nadeel is, dat een grote wolk sandflies deze camping ook heeft gevonden.
We zijn om 06.45 uur uit de veren en maken eerst een kleine wandeling naar de 'Sluice Box', een vernauwing in de Maruia River.
Bij de waterval in de Maruia Rivier, ontstaan bij een aardbeving in 1929, drinken we een kopje koffie. Daarna rijden we de SH65 via Springs Junction naar Murchison. Even voor het dorp doen we eerst een korte wandeling: de Skyline Walk geeft ons uitzicht op de drie grootste rivieren van dit gebied: de Buller, de Matiri en de Matikitaki River. Het is ondertussen behoorlijk warm geworden. Eenmaal 'beneden', gaan we Murchison in voor nog wat boodschappen. Zo valt ons oog daar op een grote Friese vlag in "Everybody's Treasure". De eigenaar van de winkel is Hessel Bauer (van oorsprong uit de omgeving van Workum).
In de middag vervolgen we onze weg naar de westkust: Westport. We vinden een mooi plekje op de Lyell Creek Campsite, vlakbij een oude mijnwerkersnederzetting.Enige nadeel is, dat een grote wolk sandflies deze camping ook heeft gevonden.
zaterdag 1 maart 2008
We gaan eerst de stad Westport in. Het heeft vannacht nogal stevig geregend en ook nu hebben we af en toe nog een beste bui. In Westport hebben zich een stuk of wat bedrijven gevestigd, die zich bezig houden met de verwerking van en de handel in jade (in het Maori: pounamu of in het engels: greenstone). Vlakbij Westport is een grote zeehondenkolonie bij Cape Foulwind. De naam zegt het al. Voor het eerst hebben we regen en harde wind…. en niet zo’n beetje ook. Op de kliffen liggen honderden zeerobben: de meeste jonge dieren zijn pas geboren. Hier bij Cape Foulwind zien we ook de Weka, een vogel, die wel wat op de Kiwi lijkt. We vrezen, dat we die laatste niet te zien krijgen, want in dit gebied zijn er de laatste paar jaar maar 7 (!) gezien.
In het begin van de avond strijken we bij de Little Totaro River, ten noorden van Charleston, neer op de kleine camping van Jack's Gasthof. Deze Italiaanse Duitser maakt een Frutti di Mare voor ons klaar, en zet er een geïmporteerd Duits biertje erbij.
We gaan eerst de stad Westport in. Het heeft vannacht nogal stevig geregend en ook nu hebben we af en toe nog een beste bui. In Westport hebben zich een stuk of wat bedrijven gevestigd, die zich bezig houden met de verwerking van en de handel in jade (in het Maori: pounamu of in het engels: greenstone). Vlakbij Westport is een grote zeehondenkolonie bij Cape Foulwind. De naam zegt het al. Voor het eerst hebben we regen en harde wind…. en niet zo’n beetje ook. Op de kliffen liggen honderden zeerobben: de meeste jonge dieren zijn pas geboren. Hier bij Cape Foulwind zien we ook de Weka, een vogel, die wel wat op de Kiwi lijkt. We vrezen, dat we die laatste niet te zien krijgen, want in dit gebied zijn er de laatste paar jaar maar 7 (!) gezien.
In het begin van de avond strijken we bij de Little Totaro River, ten noorden van Charleston, neer op de kleine camping van Jack's Gasthof. Deze Italiaanse Duitser maakt een Frutti di Mare voor ons klaar, en zet er een geïmporteerd Duits biertje erbij.
zondag 2 maart 2008
Om 07.40 uur uit de veren: we gaan vandaag eerst naar Punakaiki voor de Pancakes en de Blowholes. Zo vroeg mogelijk, want het wil hier nog wel eens heel druk zijn met toeristen. De Pancakes zijn overigens meer dan de moeite waard.
In Greymouth nemen we een kijkje in de Jade Boulder Gallery. Greymouth is een belangrijk centrum voor de handel en bewerking van jade. In de middag rijden we via de SH6 naar Hari Hari. Hier in een nagebouwde hangar staat een replica van de Avian G-ABCF, waarmee aviateur Guy Menzies als eerste de Tasman Zee bedwong.
Onderweg naar Okarito rijden we dwars door enkele fikse buien, maar eenmaal op de camping is het alweer prachtig weer.
Om 07.40 uur uit de veren: we gaan vandaag eerst naar Punakaiki voor de Pancakes en de Blowholes. Zo vroeg mogelijk, want het wil hier nog wel eens heel druk zijn met toeristen. De Pancakes zijn overigens meer dan de moeite waard.
In Greymouth nemen we een kijkje in de Jade Boulder Gallery. Greymouth is een belangrijk centrum voor de handel en bewerking van jade. In de middag rijden we via de SH6 naar Hari Hari. Hier in een nagebouwde hangar staat een replica van de Avian G-ABCF, waarmee aviateur Guy Menzies als eerste de Tasman Zee bedwong.
Onderweg naar Okarito rijden we dwars door enkele fikse buien, maar eenmaal op de camping is het alweer prachtig weer.
maandag 3 maart 2008
Een stralende dag. We hebben om 09.00 uur afgesproken met 'Swade' Finch. Hij neemt ons mee in de boot de Okarito River op. In de bijbehorende lagune is de enige plaats in NZ waar de witte reiger broedt. We hebben er een stuk of 10 gezien, op het nest of fouragerend in het ondiepe water. Even verderop zitten er maar liefst 2000 zwarte zwanen. 'Swade' heeft voor onderweg koffie en zelf gebakken cake meegenomen.
Na de boottocht hebben we een wandeling van bijna 4 uren gemaakt naar de Okarito trig en de Three Mile Lagoon. Vanaf de trig op het hoogste punt heb je niet alleen een goed uitzicht op de monding van de Okarito en de lagune, maar ook een prachtig zicht op de Franz Josef Gletsjer.
Rond 21.30 uur zijn we in Franz Josef settlement aangekomen. Morgen gaan we de gletsjer op. Als het weer net zo prachtig is als vandaag, dan komt dat wel goed.
Een stralende dag. We hebben om 09.00 uur afgesproken met 'Swade' Finch. Hij neemt ons mee in de boot de Okarito River op. In de bijbehorende lagune is de enige plaats in NZ waar de witte reiger broedt. We hebben er een stuk of 10 gezien, op het nest of fouragerend in het ondiepe water. Even verderop zitten er maar liefst 2000 zwarte zwanen. 'Swade' heeft voor onderweg koffie en zelf gebakken cake meegenomen.
Na de boottocht hebben we een wandeling van bijna 4 uren gemaakt naar de Okarito trig en de Three Mile Lagoon. Vanaf de trig op het hoogste punt heb je niet alleen een goed uitzicht op de monding van de Okarito en de lagune, maar ook een prachtig zicht op de Franz Josef Gletsjer.
Rond 21.30 uur zijn we in Franz Josef settlement aangekomen. Morgen gaan we de gletsjer op. Als het weer net zo prachtig is als vandaag, dan komt dat wel goed.
dinsdag 4 maart 2008
Iets over zeven uur beginnen we aan de wandeltocht naar de tong Franz Josef Gletsjer. De tocht voert over het puin in de brede rivierbedding. Ooit was dit stuk met een dikke laag ijs bedekt. Uiteindelijk bereiken we de imposante ijstong. Echt dichtbij komen is vandaag in ieder geval niet mogelijk, omdat er steeds grote stukken ijs naar beneden vallen. De zon moet nog boven de bergkam uitkomen. Het is hier nog behoorlijk fris, maar het zicht op deze reusachtige ijsmassa is overweldigend. Dit hebben ze niet in Schotland !
Met geweld stort het ijskoude en blauwgrijze water in de rivier. Een uitglijder hier op het smalle pad en je hebt het gehad, want je bent naar alle gedachten niet meer bij machte om uit het kolkende water te klauteren.
Aan het begin van de middag brengen we een bezoek aan de Fox Glacier. Deze gletsjer is iets kleiner in omvang maar nog steeds zeer indrukwekkend.
Aan het eind van de middag zijn we naar de kleine camping aan de rand van Lake Paringa gereden. Vlakbij deze camping is Munro Beach. Hier broedt de Fiordland Crested Penguin. We moeten er morgen vroeg voor uit de veren.
Iets over zeven uur beginnen we aan de wandeltocht naar de tong Franz Josef Gletsjer. De tocht voert over het puin in de brede rivierbedding. Ooit was dit stuk met een dikke laag ijs bedekt. Uiteindelijk bereiken we de imposante ijstong. Echt dichtbij komen is vandaag in ieder geval niet mogelijk, omdat er steeds grote stukken ijs naar beneden vallen. De zon moet nog boven de bergkam uitkomen. Het is hier nog behoorlijk fris, maar het zicht op deze reusachtige ijsmassa is overweldigend. Dit hebben ze niet in Schotland !
Met geweld stort het ijskoude en blauwgrijze water in de rivier. Een uitglijder hier op het smalle pad en je hebt het gehad, want je bent naar alle gedachten niet meer bij machte om uit het kolkende water te klauteren.
Aan het begin van de middag brengen we een bezoek aan de Fox Glacier. Deze gletsjer is iets kleiner in omvang maar nog steeds zeer indrukwekkend.
Aan het eind van de middag zijn we naar de kleine camping aan de rand van Lake Paringa gereden. Vlakbij deze camping is Munro Beach. Hier broedt de Fiordland Crested Penguin. We moeten er morgen vroeg voor uit de veren.
woensdag 5 maart 2008
Om half zeven zijn we onderweg naar het kleine stukje strand, dat Munro Beach heet. Tot ongeveer mid-januari broeden hier ongeveer 30 paar pinguins: De Fjordland Crested Penguin. Als de jonge dieren uit het ei zijn gekomen, zwemmen ze met z’n allen naar zuidelijker oorden. Het is uiterst stil op het strand. Hier en daar zien we de afdrukken van de pinguinvoetjes in het zand. Nog voordat de zon op het strand schijnt, zien we er eentje uit het struikgewas komen. Vlug waggelt het dier naar de branding en neemt een duik in het water. Hoe lang we ook wachten, ook hij komt niet terug. We zien nog wel een school dolfijnen langs het strand zwemmen.
Aan het eind van de dag strijken we neer op de Pleasant Flat Campground aan de Haast River. Morgen gaan we verder het binnenland in.
Om half zeven zijn we onderweg naar het kleine stukje strand, dat Munro Beach heet. Tot ongeveer mid-januari broeden hier ongeveer 30 paar pinguins: De Fjordland Crested Penguin. Als de jonge dieren uit het ei zijn gekomen, zwemmen ze met z’n allen naar zuidelijker oorden. Het is uiterst stil op het strand. Hier en daar zien we de afdrukken van de pinguinvoetjes in het zand. Nog voordat de zon op het strand schijnt, zien we er eentje uit het struikgewas komen. Vlug waggelt het dier naar de branding en neemt een duik in het water. Hoe lang we ook wachten, ook hij komt niet terug. We zien nog wel een school dolfijnen langs het strand zwemmen.
Aan het eind van de dag strijken we neer op de Pleasant Flat Campground aan de Haast River. Morgen gaan we verder het binnenland in.
donderdag 6 maart 2008
We maken diverse wandelingen naar verschillende watervallen. Vanaf de Haast Lookout op zo’n beetje de waterscheiding, zie je rivieren naar het noordwesten en naar het zuidoosten stromen. Wij volgen de rivieren naar het zuidoosten, waaronder de Makarora River. We rijden langs Lake Hawea en Lake Wanaka. In Wanaka zullen we de komende twee dagen verblijven.
We maken diverse wandelingen naar verschillende watervallen. Vanaf de Haast Lookout op zo’n beetje de waterscheiding, zie je rivieren naar het noordwesten en naar het zuidoosten stromen. Wij volgen de rivieren naar het zuidoosten, waaronder de Makarora River. We rijden langs Lake Hawea en Lake Wanaka. In Wanaka zullen we de komende twee dagen verblijven.
vrijdag 7 maart 2008
Voor de verandering is het vanmorgen bewolkt. Geen nood, want er staat eerst een bezoek aan het New Zealand Fighter Pilots Museum op het menu. In dit museum, op het vliegveld van Wanaka, staat een stuk of wat jachtvliegtuigen van de Nieuw Zeelandse luchtmacht, de Royal New Zealand Air Force. Pronkstuk is de Hawker Hurricane. Over twee weken komen we hier terug, want dan wordt er op dit vliegveld de Warbirds over Wanaka Air Show gehouden. Wat Flying Legends op Duxford in Engeland voor het Noordelijk Halfrond is, is 'WoW' voor het Zuidelijk Halfrond. Zeggen ze tenminste. Er is uiteraard maar een Duxford op de wereld.
In de middag, het is inmiddels weer zonnig geworden beklimmen we Mount Iron. Vanaf deze bult heb je een mooi uitzicht over het gebied rond Wanaka. Je kunt goed zien wat de gletsjers in een ver verleden met het landschap hebben gedaan.
Voor de verandering is het vanmorgen bewolkt. Geen nood, want er staat eerst een bezoek aan het New Zealand Fighter Pilots Museum op het menu. In dit museum, op het vliegveld van Wanaka, staat een stuk of wat jachtvliegtuigen van de Nieuw Zeelandse luchtmacht, de Royal New Zealand Air Force. Pronkstuk is de Hawker Hurricane. Over twee weken komen we hier terug, want dan wordt er op dit vliegveld de Warbirds over Wanaka Air Show gehouden. Wat Flying Legends op Duxford in Engeland voor het Noordelijk Halfrond is, is 'WoW' voor het Zuidelijk Halfrond. Zeggen ze tenminste. Er is uiteraard maar een Duxford op de wereld.
In de middag, het is inmiddels weer zonnig geworden beklimmen we Mount Iron. Vanaf deze bult heb je een mooi uitzicht over het gebied rond Wanaka. Je kunt goed zien wat de gletsjers in een ver verleden met het landschap hebben gedaan.
zaterdag 8 maart 2008
We gaan naar de Upper Clutha Agricultural & Pastoral Show in Wanaka. Een grote landbouwshow met van alles en nog wat. Honderden paarden, schapen, runderen en Alpaca’s. Er zijn wedstrijden met schapenhonden en er is een heuse doedelzakband, in vol ornaat. Er zijn tentoonstellingen van landbouwmachines en in een grote tent hebben leerlingen van de diverse scholen in Wanaka kunst tentoongesteld.
Radio Wanaka 92.2 FM (Omrop Fryslân) heeft een speciale wedstrijd. Wie kan het snelst scheren ? Uiteindelijk verliest de schaapscheerder met maar een paar seconden van de snelste herenkapper van Wanaka. Gekke lui die Kiwi’s. Aan het eind van de middag rijden we via de Cardrona Valley Road naar Queenstown. Uiteraard in het nostalgische Cardrona Hotel even een kopje koffie gedronken. Even ten westen van Queenstown is een prachtige camping, de 12 Mile Delta Campground aan de oever van Lake Wakatipu. Op het uitgestrekte terrein staat slechts een handje vol andere campervans.
We gaan naar de Upper Clutha Agricultural & Pastoral Show in Wanaka. Een grote landbouwshow met van alles en nog wat. Honderden paarden, schapen, runderen en Alpaca’s. Er zijn wedstrijden met schapenhonden en er is een heuse doedelzakband, in vol ornaat. Er zijn tentoonstellingen van landbouwmachines en in een grote tent hebben leerlingen van de diverse scholen in Wanaka kunst tentoongesteld.
Radio Wanaka 92.2 FM (Omrop Fryslân) heeft een speciale wedstrijd. Wie kan het snelst scheren ? Uiteindelijk verliest de schaapscheerder met maar een paar seconden van de snelste herenkapper van Wanaka. Gekke lui die Kiwi’s. Aan het eind van de middag rijden we via de Cardrona Valley Road naar Queenstown. Uiteraard in het nostalgische Cardrona Hotel even een kopje koffie gedronken. Even ten westen van Queenstown is een prachtige camping, de 12 Mile Delta Campground aan de oever van Lake Wakatipu. Op het uitgestrekte terrein staat slechts een handje vol andere campervans.
|
|
zondag 9 maart 2008
We hebben de nacht aan de oever van Lake Wakatipu doorgebracht. Een prachtig uitzicht over het meer en de bergen. In de morgen hebben we een wandeling gemaakt rond Bob’s Cove. In de middag zijn we in Queenstown met de Skilift hoog boven de stad geweest. Vandaar hebben we een klimtocht naar Ben Lomond gemaakt. De echte Ben Lomond is uiteraard in Schotland, maar het uitzicht is hier minstens zo spectaculair. Boven aan de zuidoostelijke flank is de parapentesite van Queenstown. Er staat helaas vandaag wat te veel wind, maar normaal kun je vanaf deze plaats over heel Queenstown zweven.
We hebben de nacht aan de oever van Lake Wakatipu doorgebracht. Een prachtig uitzicht over het meer en de bergen. In de morgen hebben we een wandeling gemaakt rond Bob’s Cove. In de middag zijn we in Queenstown met de Skilift hoog boven de stad geweest. Vandaar hebben we een klimtocht naar Ben Lomond gemaakt. De echte Ben Lomond is uiteraard in Schotland, maar het uitzicht is hier minstens zo spectaculair. Boven aan de zuidoostelijke flank is de parapentesite van Queenstown. Er staat helaas vandaag wat te veel wind, maar normaal kun je vanaf deze plaats over heel Queenstown zweven.