Threlkeld Quarry & Mining Museum

De Threlkeld mijn

De Threlkeld mijn, onder aan de voet van de Blencathra (Saddleback), bestaat in feite uit verschillende mijnen, waaronder de Blease Gill, Glenderaterra, de Saddleback Old Mine, de Gate Gill en Woodend. Deze twee laatste waren tussen 1661 en 1928 in bedrijf, de oudere (hoger liggende) Gate Gill voornamelijk voor lood en de lager gelegen Woodend-mijn  voor zowel lood, zink alswel bariet.
Na de sluiting is de toegang tot het Woodend-High (Smithy) Level afgesloten en kan het Low (Horse) Level beperkt worden betreden, al is de mijngang zwaar vervuild.

Op deze tekening in het boej "Threlkeld Lead Mines, Threlkeld, Cumberland", voor het eerst in 1877 gepubliseerd door W. H. Moss and Sons te Whitehaven. Deze afbeelding, hier in het museum, is afkomstig uit de editie uit 1913.

Schematische voorstelling van de geologie van het Lake District (RDV2890).

Links: Deze foto van Peter Fleming werd genomen rond het Middle-Level, Coniston Copper Mines, en toont de blauwgroene schachtwand, veroorzaakt door geoxideerd kopererts, dat in water vanuit het bovengelegen Top-Level gedeelte van de mijn, waarin zich aanzienlijke secundaire koperafzettingen bevinden, naar beneden sijpelt.  De oorspronkelijke foto werd gemaakt door Jeff Wilkinson.

Rechts: In 1982 werd deze spectaculaire 'formatie' ontdekt in een ontoegankelijk deel van de Coniston Copper Mines, in het verlengde van Taylor's niveau. De afzettingen zijn ontstaan ​​door secundaire mineralisatie, die sinds de sluiting  van de mijn is gevormd. Het staat bekend als 'De Blauwe Cascade'.  De oorspronkelijke foto werd door Mike Mitchell gemaakt.

Op de foto rechts een brok geoxideerd koper uit de Bonsor mijn, Coniston. In het museum is een grote hoeveelheid aan mineralen afkomstig uit het Lake District tentoongesteld (RDV3034).

Vanuit Coniston Coppermines Valley loopt de Bonsor Vein, een forse koper-ader, in oostelijke richting tot onder de flank van Wetherlam.
Op de foto, naast  de overblijfselen van een houten buskruitvat, zijn de sporen van ijzer,  dat op het Deep Level in dit deel van het gebied voorkwamen, zichtbaar.
​Volgens informatie in het museum werden in de jaren 1890 enkele tonnen looderts en ook groene leisteen uit dit deel van de mijn werden gewonnen. De oorspronkelijke foto werd gemaakt door Peter Fleming.

Een foto van de machineloods uit de eerste jaren van de mijn, hier nog met leien dakbedekking. Deze werd later vervangen door golfplaten dak. De spoorrails werden verwijderd en het gebouw werd de las- en reparatiewerkplaats van de mijn. Foto: Threlkeld Quarry and Mining Museum.

Robert Corlett, hier aan het werk met een Elmco-scheplader, volgens de informatie op een diepte 175 vadem (ca. 320 meter). Later was Corlett tot aan de sluiting hier de mijnmanager. Deze foto dateert uit het begin van de vijftiger jaren van de vorige eeuw.

De Threlkeld steengroeve

Het landschap van het Lake District is bezaaid met kleine, oude steengroeven, stammende uit een tijd waarin het verzamelen van stenen voor het bouwen van muren zich ontwikkelde tot een meer systematische winning van steen voor diverse bouwdoeleinden.
Het enorme werk van het transporteren van de steen betekende, dat het gekozen materiaal meestal bestond uit wat zo dichtbij mogelijk voorhanden was, ook al was dit soms van slechte kwaliteit, zeker naar de maatstaven van de latere commerciële winning.
 
Zeker in het begin zijn zo goed als alle mogelijke soorten steen gewonnen. De kleine verlaten gabbro- en Eycott steengroeven in het noorden vormen de stille getuigen, evenals de vele plaatsen in het zuidelijk deel van het Lake District, waar ooit Silurische schalie werd gewonnen in het zuiden. De grootste concentratie groeven bevindt zich in de leisteen van het centrale gebied.

De Threlkeld Quarry, vijf kilometer ten oosten van Keswick gelegen, werd in 1870 geopend om ballast te leveren voor de in aanbouw zijnde Penrith-Keswick-spoorlijn. Later werd de steen uit de groeve gebruikt door de Manchester Corporation Waterworks voor de bouw van de Thirlmere stuwdam en bijbehorende waterwerken, voor spoorwegballast voor de Crewe naar Carlisle-lijn, maar ook voor de aanleg van wegen en (woning)bouw.
​De granietgroeve werd uiteindelijk in 1982 gesloten en is nu de locatie van het Threlkeld Quarry & Mining Museum.

Links: het laagste deel van de Threlkeld Quarry. Er wordt al lang geen graniet meer gewonnen. De groeve werd in 1982 gesloten. Ooit werd het materiaal via een smalspoor naar de steenbrekers vervoerd, om vandaar verder, onder andere via de spoorlijn van Crewe naar Carlisle, te worden getransporteerd (RDV2963). Op de kaart rechts zijn, naast de Threlkeld Steengroeve zelf, nog andere  plaatsen aangegeven, waar  materiaal werd gewonnen (RDV2863).

De oudste machine van het museum is deze Ruston Proctor stoomschep No.306 'Hooley' . De machine werd in 1909 door Ruston, Proctor and Company te Lincoln gebouwd en deed daarna dienst in een kalkgroeve bij Arlesey, Bedfordhire. Na de sluiting in 1932 liep de groeve vol met water, waardoor No.306 onder water verdween. Na bijna 50 jaar onder water, werd de machine in 1977 naar boven gehaald voor restauratie. Deze werd in 2015 afgesloten (RDV2926). 

De 19-RB uit 1951, links op de foto, is eigendom van Derek Foster. De kraan wordt aangedreven door een Ruston & Hornsby 4VRH dieselmotor.  Op de voorgrond de  kleinere 10-RB, die nog tot 1969 door Ruston-Bucyrus werd gebouwd (RDV2922).

In de steengroeve is een groot aantal machines tentoongesteld, waarvan er enkele ing gerestaureerde én werkende conditie zijn. Sommige machines zijn in beheer bij de Vintage Excavator Trust, anderen in particulier eigendom.

De Ruston-Bucyrus 61-RB (No.7) deed jarenlang dienst in de Loughside Quarry in Larne, County Antrim (RDV2933).

Deel van de Ordnance Survey Outdoor Leisure kaart OL-4, met daarop de locatie van het Threlkeld Quarry & Mining Museum, de steengroeve en de overblijfselen van de uit de bronstijd daterende Threlkeld Settlement. De Outdoor Leisure kaart is in de schaal 1:25.000 en er zijn vier kaartbladen: OL4 t/m 7. zij beslaan het gehele Lake District. Meer over deze kaarten op de website van Ordnance Survey.