Het verhaal van de eerste Nieuw-Zeelanders
Aangenomen wordt, dat de verre voorvaderen van de huidige bewoners van Polynesië en het eilandenrijk in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan afkomstig waren uit het gebied rond Taiwan. Al vanaf zo'n 4000 jaar voor het begin van onze jaartellingen moeten ze op zeegaande vaartuigen in zuid-oostelijke richting zijn getrokken naar onder andere het eilandenrijk, dat we nu kennen als de de Filipijnen en Papoea Nieuw-Guinea. Dan rond 1500 voor aanvang van de jaartelling vindt er een verdere verspreiding in oostelijke en zuidoostelijke richting plaats. Gedurende deze tijd vindt er een vermenging plaats met andere Melanesische volkeren, waartoe de bewoners van de kuststrook van Australië, Nieuw-Guinea en de Solomon Eilanden worden gerekend. Deze vermenging en culturele ontwikkeling kennen we als de Lapita Cultuur. De Lapita bereiken Fiji, Samoa en Tonga, waarmee de basis wordt gelegd voor de Polynesische Cultuur. De eerste Polynesiërs bereiken in het eerste millennium het eilandengebied, dat we nu kennen als Frans-Polynesië en de Marquesas Eilanden. Vervolgens trekken ze rond 600 na begin van de jaartelling in noordelijke richting naar de Hawaii Eilanden en rond 700 naar Paas Eiland. Rond 1250 - 1300 bereiken deze Polynesische kolonisten de laatste grote groep eilanden: Nieuw-Zeeland. De eerste bewoners van Nieuw-Zeeland De Polynesiërs waren uitstekende zeevaarders, die in hun grote dubbelwandige kano's eiland voor eiland in de Grote Oceaan ontdekten. Gebruikmakend van hun gedegen kennis van heersende winden en de sterrenhemel waren ze steeds in staat veilig naar hun eerder ontdekte eilanden terug te keren. Groepen zeilden vanaf de reeds gekoloniseerde eilanden naar de recent ontdekte eilanden. De eilanden van Nieuw-Zeeland vormden, op Antarctica na, de laatste grote landmassa op aarde, die door mensen zou worden ontdekt en bewoond. |
De Polynesische ontdekkingsreizigers waren niet eerder zo'n groot landoppervlak tegengekomen. Het is dan ook goed voor te stellen, dat hun aanpassing aan de fysische omstandigheden in dit nieuwe land beslist niet gemakkelijk zal zijn geweest. Een groot deel van het meegebrachte voedsel kon onmogelijk in de lagere temperaturen worden verbouwd.
De Māori noemen het herkomstgebied van de oorspronkelijke kolonisten, hun voorvaderen, Hawaiki. Deze brengen vanuit Hawaiiki honden en ratten mee, maar ook taro en kūmara (zoete aardappel). Overigens treffen ze in hun nieuwe land een overvloed aan planten en dieren. Sommige Māori plaatsen Hawaiiki ruwweg ten noord-oosten van Nieuw-Zeeland, maar met de huidige wetenschappelijke inzichten moet met Hawaiki het gebied van de Zuidelijke Cook Eilanden en de Society Eilanden zijn bedoeld. Vast staat, dat Hawaiiki door de Māori als het gebied van herkomst van hun voorvaderen wordt beschouwd. In de Māori mythologie is Hawaiki de plaats waar Io de wereld en haar eerste bewoners schiep. Het is de plek waar elke aardbewoner vandaan komt en na overlijden ook weer naar zal terugkeren. |
Ten behoeve van de nieuwbouw van het Te Papa moest het Museum Hotel aan de haven wijken. Dat gebeurde in 1993 letterlijk, want het complete gebouw van 5 verdiepingen werd 120 meter verder, naar de overkant van Cable Street geschoven en doet daar nu dienst weer dienst hotel.
Op de voorgevel is een kleurige en passende muurschildering van de verhuizing aangebracht. |
|
Gemakkelijk zoeken op Noarderljocht.....
|